De laatste vraag

De laatste vraag

Tracey Lane, “The Gloaming” (Avondgloed). Het schilderij waar zij het meest van hield in ons huis.

We komen aan de kaap, zei ze,
waar slechts één vraag nog telt.
Verdwijn ik in het niets
of wacht mij een ontwaken?
Als je straks m’n ogen sluit
zal ik het weten
of nooit te weten komen.

Als ik het weet
zal ik het je laten weten
de bronzen Ara lamp zal branden
om vijf na middernacht
de slinger van de gebroken klok
zal even wiegen
het schilderij van Tracey Lane
zal plots wat schuin gaan hangen.

Nee, toch niet, zei ze,
ik zal niets laten weten
want als het niet mag of ik het niet kan
en Tracey Lane blijft recht
de slinger onberoerd
de lamp zo dood als wat
dan ga je het verkeerde denken
terwijl ik er nog ben
levend
in alles wat ons bindt en hecht —

Zelfs als ik het dan zelf niet zou weten.

 

Vorig gedicht           Volgend gedicht